Wij streven er naar om:
- Het stigma rondom daklozen en thuislozen ontkrachten.
- Cliëntenperspectief inbrengen in de beleidsvorming van de gemeente Breda en bij instellingen.
- Een eerlijk beeld creëren en daarmee een correcte bejegening als standaard stellen.
- Openheid van zaken en daarmee de juiste informatie voor onze doelgroep.
- Toegankelijke zorg en huisvesting.
- Onafhankelijke, op waarde gestelde medezeggenschap, zowel binnen als buiten instellingen waarmee onze cliënten geconfronteerd worden.
Hoe geweldig zou het zijn, wanneer wij, als intelligente mensen onder elkaar, voor eens en altijd, het stigma rondom dak- en thuislozen, kunnen doorbreken…..
Waar komen dat beeld van daklozen met al die vooroordelen eigenlijk vandaan?
Dat beeld en die onterechte vooroordelen zijn ontstaan in de Middeleeuwen, toen Lepra werd aangeduid als de ziekte van Lazarus, alhoewel nergens in het Bijbelverhaal over deze man blijkt, dat hij aan de deze ziekte zou hebben geleden. Leprapatiënten, ofwel melaatsen (een afleiding van Mal de Ladre = ziekte van Lazarus) werden verbannen naar koloniën buiten de stadspoort. Vermeden door iedereen. Eéns per week mochten de melaatsen de stad betreden, om te bedelen. Hun drinkbeker als gereedschap om het geld op te vangen zodat niemand hen aan hoefde te raken of ook maar in hun buurt hoefden te komen. Melaatsen waren besmettelijk, dronkaards en nog veel meer. Het was een straf van hogerhand volgens de geloofsovertuiging die men toen had, dus eigen schuld.
De benaming dak- en thuisloos bestond toen nog niet. Maar… op de een of andere manier hebben dak- en thuislozen het stigma en alle lepra/melaatsheidgerichte vooroordelen erbij gekregen op het moment dat Lazarus werd benoemd tot beschermheilige/beschermheer van de daklozen.
Hoog tijd, dat zowel het volk, als de (lokale) overheid binnentreedt in de moderne tijd en, uitsluiting en discriminatie van deze groep kwetsbaren uit onze samenleving voor ééns en altijd verbant.